ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම වන අලි සිතියමෙන් උගතයුතු පාඩම් මොනවාද ?

සුපුන් ළහිරු ප්‍රකාශ්

ශ්‍රී ලංකාවේ අපට අලි ඇතුන් සමග ඇත්තේ දිගු අතීතයකට දිවෙන සම්බන්ධතාවයකි. අපගේ ආර්ථික, සමාජීය, සංස්කෘතික හා පාරිසරික හර පද්ධතීන් සමග අලි ඇතුන් ඉතා තදින් බද්ධව සිටී. ලෝකයේ ආසියානු අලි ජීවත්වන රටවල් 13 අතරින් ශ්‍රී ලංකාවට හිමිවන්නේ සුවිශේෂී ස්ථානයකි. ඊට එක් හේතුවක් වන්නේ අපේ රටේ දිවිගෙවන ආසියානු අලින් Elephas maximus maximus යන නමින් වෙනම උප විශේෂයක් ලෙස පරිණාමය වී තිබීමය. එසේම ආසියානු අලින් දිවිගෙවන රටවල් අතරින් වැඩිම ඝනත්වයකින් යුතුව එම සතුන් දිවිගෙවන්නේද ශ්‍රී ලංකාවේය. නමුත් මෙම වටිනා වනජීවී සම්පත ආරක්ෂාකරගනිමින් ඔවුන් සංවර්ධනයේ කොටස්කරුවන් කරගැනීමටත් ඔවුන්ගෙන් එල්ලවන අහිතකර බලපෑම් අවමකරගනිමින් සංවර්ධන ඉලක්ක සපුරාගැනීමටටත් රටක් ලෙස අප අපොහොසත්ව ඇතිබව පසුගිය දශය හයකයකට වැඩි අතීතය දෙස හැරී බැලීමෙන් පෙනේ. එසේ තිබියදී තවදුරටත් අපට අපේ අලි සම්පත සම්බන්ධයෙන් අත්තනෝමතිකව හා අධූරදර්ශීව කටයුතු කිරීමට නොහැකි බව විද්‍යාත්මකව සනාථකෙරෙන පර්යේෂණ පත්‍රිකාවක් පසුගියදා එළිදක්වුනි.

දිවයින පුරා අලි ඇතුන්ගේ ව්‍යාප්තිය පිළිබඳව වසර හතරක් තිස්සේ සිදුකැරුණු දීර්ඝ සමීක්ෂණයක් මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම වරට එම දත්ත පදනම් කරගත් සිතියමක් ඔස්සේ මෙරට අලි ඇතුන් සම්බන්ධ ආන්ධෝලානාත්මක කරුණු රැසක් ඉදිරිපත් කිරීමට මෙරට සිටින දෙස් විදෙස් පතල වනජීවී විද්‍යාඥයෙකු වන ආචාර්ය පෘථිවිරාජ් ප්‍රනාන්දු මහතා ප්‍රමුඛ පර්යේෂණ කණ්ඩායමක් මෙම පර්යේෂණ පත්‍රිකාව මගින් කටයුතුකර ඇත. එම පර්යේෂණ පත්‍රිකාව ලොව ප්‍රකට විද්‍යා ජර්නලයක් වන Oryx ජර්නලයේ අලුත්ම කලාපයේ First country-wide survey of the Endangered Asian elephant: towards better conservation and management in Sri Lanka යන හිසින් පළවී තිබේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ මුළු භූමියම වර්ග කිලෝමීටර් 25 බැගින් ආසන්න වශයෙන් කොටු 2750 කට බෙදා වෙන් කර (කොටුවක විශාලත්වය තීරණය කර ඇත්තේ ශ්‍රී ලාංකාවේ වන අලි භාවිතා කරණු ලබන කුඩාම වාසභූමියේ (Home range) වපසරිය අනුවයි) මෙම පර්යේෂණය සඳහා දත්ත එක්රැස්කර ඇති අතර අදාළ කොටුවක් තුල ජීවත්වන පුද්ගලයින් තිදෙනෙකු බැගින් සමීක්ෂණයට භාජනයකර තිබේ. ඒ අනුව ඔවුන්ගෙන් අදාල ප්‍රදේශයේ අලි ඇතුන්ගේ හැසිරීම පිළිබද දත්ත 2011 සිට 2015 දක්වා වසර හතරක කාලසීමාවක් තුල ලබාගෙන මෙම පර්යේෂණය සිදුකර තිබේ. මිනිස්සුන් ජීවත් නොවෙන ප්‍රදේශ සම්බන්ධ දත්ත ඊට යාබද කොටු වල දත්ත මගින් ගණනය කර තිබේ. තවද 2004 - 2018 කාලසීමාව තුල අලි ඇතුන්ට චන්ද්‍රිකා තාක්ෂණ කරපටි යොදා ලබාගත් දත්ත ද මේ සඳහා භාවිතාකර ඇත. පර්යේෂකයින් පවසන්නේ ආසියානු අලි ජීවත් වන රටවල් 13 අතරින් කිසිවක මීට පෙර මෙවැනි අධ්‍යනයක් සිදුකර නොමැති බවයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ අලි ඇතුන් සංරක්ෂණය හා කළමනාකරණය සඳහා බාධාවක් වී ඇති එම සතුන්ගේ ව්‍යාප්තිය, ගහන ඝනත්ව හා සංචරන රටා වැනි තොරතුරු ඌනතාවය මගහැරීම සඳහා  ආචාර්ය පෘථිවිරාජ් ප්‍රනාන්දු මහතා ඇතුලු පිරිස සිදුකර ඇති උක්ත පර්යේෂණය මනා පිටිවහලක් ලබාදෙන අතර එමගින් අප රටක් වශයෙන් උගතයුතු පාඩම් බොහෝ ඇති බව අවධාරණය කලයුතුයි.

අධ්‍යනයට අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ මුළු බිම් ප්‍රමාණයෙන් සියයට හැටක (60%) වන අලි ඇතුන් ජීවත්වන අතර එම ප්‍රමාණය මීට පෙර ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රවීණයන් සිතා සිටි ප්‍රමාණයට වඩා වැඩි බවයි පර්යේෂකයින් පෙන්වා දෙන්නේ. එසේම එම ප්‍රතිශතය ආසියානු අලින් දිවිගෙවන අනෙක් රට වලට සාපේක්ෂව ඉතාමත් ඉහළ අගයක් ගැනීමද මෙරට අලි ඇතුන් සම්බන්ධ තීරණාත්මක කරුණකි. තවද මෙම වන අලි ගහනයෙන් සියයට හැත්තෑවක්ම (70%) රක්ෂිත ප්‍රදේශවලින් බැහැරව ජීවත්වීමද බලධාරීන්ගේ අවධානයට යොමුවිය යුතු කරුණක්. ශ්‍රී ලංකාවේ වනජීවී බලධාරීන් පසුගිය වසර හැටක පමණ කාලසීමාව තුල මෙරට අලි - මිනිස් ගැටුම කළමනාකරණය කිරීම සඳහා වන අලින් වනජීවී රක්ශිත ප්‍රදේශ වලට ගාල්කිරීමට නොදැරූ උත්සාහයක් නැති තරම්ය. නමුත් එසේ තිබියදී තවදුරටත් මෙරට වන අලි ඇතුන්ගෙන් 70% රක්ෂිත ප්‍රදේශවලින් බැහැරව ජීවත්වීම එම අමනෝඥ උත්සාහයේ අසාර්ථකබව මොනවට පැහැදිළි කරයි. එසේ අලි ඇතුන් වනජීවී රක්ෂිත තුලට ගාල් කිරීමට නම් ඔවුන් වර්තමානයේ ජීවත්වන වාසභූමි වලින් සියයට තිහකට (30%) එම සතුන් සීම කලයුතු අතර එය කිසිඳු ආකාරයක ප්‍රායෝගික විසඳුමක් නොවන බව මෙම පර්යේෂණය මගින් හෝ බලධාරීන් තේරුම් ගන්නේ නම් මැනවි. පර්යේෂකයින් පෙන්වා දෙන්නේ පසුගිය වසර 55ක කාලසීමාව තුල වන අලින්ට උන්ගේ වාසභූමි වලින් සියයට දහසයක් (16%) අහිමිවී ඇති බවයි. ඒ වෙනුවට ඔවුන් මෙරට මුළු බිම් ප්‍රමාණයෙන් සියයට එකයි දෂම හයක ප්‍රමාණයක් (1.6%) තුල නව වාසභූමි ඇතිකරගෙන තිබේ.

වර්තමානයේ ශ්‍රී ලංකාවේ වන අලි ඇතුන් ජීවත්වන ප්‍රදේශ බොහොමයක් අතිශයෙන් කැබලිකරණයවූ හා මානව බලපෑමට නත්වූ ප්‍රදේශ බව පර්යේෂකයින් පෙන්වා දේ. ඒ තුල සමස්ථ ආසියානු අලි ගහනයෙන් සියයට දහයක් (10%) ජීවත්වනබව මෙරට දේශපාලකයින්, ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්, හා රාජ්‍ය නිලධාරීන් තරයේ සිහිතබගතයුතුබව අප අවධාරණය කරමු. ඔවුන්ට තවදුරටත් මෙරට අලි ඇතුන් හා එම සතුන් දිවිගෙවන ප්‍රදේශ ආශ්‍රිතව ජීවත්වන අසරණ ජනතාව සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමේදී තමන්ගේ හිතුමතේ පිස්සු කෙළින්නට නොහැකි බව මෙම පර්යේෂණ ප්‍රතිපල මගින් පැහැදිළිවේ.    

ඒ අනුව ශ්‍රී  ලංකාවේ අලි මිනිස් ගැටුම පාලනය හා වන අලි සංරක්ෂණ සඳහා දැනට ඇති වඩාත් හිතකර විසඳුම වෙන්නේ අලි - මිනිස් සහජීවන ආකෘතියක්, නොඑසේනම් වන අලි සහ මිනිසුන් සහයෝගයෙන් තම භූමිය පරිහරණය කිරීමේ ක්‍රමවේදයකට යාම බව ආචාර්ය පෘතිවිරාජ් ප්‍රනාන්දු මහතාගේ අදහසයි. ඒ සඳහා මෙතෙක් රක්ශිත ප්‍රදේශ වටා ඉදිකෙරුණු විදුලි වැට ගම්මාන ආරක්ෂාකිරීම සඳහා ගම්මාන වටා ඉදිකිරීමත් වගාබිම් ආරක්ෂාකිරීම සඳහා තාවකාලික විදුලිවැට ඉදිකිරීමත් වඩා ප්‍රායෝගික බවයි හෙතෙම වැඩි දුරටත් සඳහන් කරන්නේ. ඒ අනුව අලි මිනිස් ගැටුමට ස්ථීරසාර විසඳුමක් ලබාදීමට හා දැනට වඳවීමේ තර්ජනයට මුහුණ දී සිටින අපේ අලි සම්පත සංරක්ෂණය කිරීමට මෙම පර්යේෂණ ප්‍රතිපල හා විද්වත් අදහස් ඉවහල්කරගැනීම සියළු පාලක කාරකාදීන්ගේ යුතුකම හා වගකීම බව අවසන් වශයෙන් ලියාතබනු කැමැත්තෙමු.

සැලකිලිමත් වන්න !

ගාල්ල, බෝගහගොඩ ප්‍රදේශයේ පවත්වාගෙන යන රබර් නිෂ්පාදන කර්මාන්තශාලාවක් හේතුවෙන් ප්‍රදේශයේ පරිසරයට හා ජන ජීවිතයට එල්ලවී ඇති බලපෑම කරලියට පැමිණියේ මීට වසර කිහිපයකට පෙර සිටය.

ඒ සම්බන්ධයෙන් සවිස්තර තොරතුරු පහත දිගු මගින් කියවීමට හැකියාව පවතී,
http://cea.nsf.ac.lk/…/ha…/1/2098/S-2013-July-31-Rivira.pdf…

https://www.wsws.org/sinhala/2013/2013nov/slbo-26n.html

මේ සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියාත්මක විය යුතු බලධාරීන් මුනිවත රැකීම හේතුවෙන් තමන්ගේ හා තම දරු මුනුබුරන්හේ ජීවත්වීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් පාරට බැස අරගල කරන්නට එම ජනතාවට සිදුවිය http://www.mawbima.lk/print20170621MB20171230.php?id=10468.

එහි ප්‍රතිපලයක් වශයෙන් එම සමාගම ප්‍රදේශයෙන් ඉවත්කරගැනීමට සමාගම් බලධාරීන් මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය ඇතුළු පාර්ශව රැසක් ඉදිරියේ පොරොන්දු වන්නේ මෙම වසරේ පෙබරවාරි මස 21 වැනිදාය https://www.lankaviews.com/bogahagoda-factory-admits-pollu…/.

නමුත් මේ දක්වා එම පොරොන්දුව ඉෂ්ඨ කිරීමට සමාගම් බලධාරීන් කටයුතුකර නොමැති අතර ඒ වෙනුවට මෙම අරගලය පසුපස සිටින සමාජ ක්‍රියාකාරීන් හා පරිසරවේදීන් දඩයම් කිරීමට ඔවුන් කටයුතු කරමින් සිටින බව දැනගන්නට ලැබේ https://www.lankaviews.com/bogahagoda-villagers-under-rep…/….

එබැවින් මේ අවාසනාවන්ත තත්වය පාලනය කිරීම සඳහා පරිසරයට හිතැති අප සැම අත්වැල් බැඳගතයුතු කාලය එළැඹ තිබේ. ඒ සඳහා මේ උත්සව සමය හා ඔබගේ දරුවාගේ අළුත් පාසැල් වාරය සඳහා ඔබ මිලදී ගන්නා පාවහන් යුගල, ගමකට සොඳුරු පරිසරයක් අහිමිකරන, දරුවන්ට පාසැලක් අහිමිකරන සමාගමක නිෂ්පාදනයක් නොවීමට වගබලා ගන්නා ලෙස අප ඔබට කාරුණිකව ආරාධනාකර සිටිමු.

උක්ත සමාගම දේශීය සමාගමක් වන බැවින් එය ආරක්ෂාකර ගැනීමට කැපවිය යුතුබවටත්, ඊට එරෙහිව අරගල කරන අප විදේශීය බළල් අත් හෝ ඩොලර් මත යැපෙන රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන බවටත් කෙනෙකුට තර්ක කල හැකිය. නමුත් රටේ පරිසරය හා ජන ජීවිතය ආරක්ෂාකිරීමට දේශීය සමාගමකට වැඩි වගකීමක් පැවරී ඇති බව අපගේ වැටහීමයි. ඔවුන් එම වගකීම පැහැරහරින්නේ නම් ඒ වෙනුවෙන් අරගල කිරීමට අප කිසි විටෙකත් පසුබට නොවෙමු.

මේ Facebook ව්‍යාපාරය මගින්ද බලාපොරොත්තු වන්නේ බෝගහගොඩ කර්මාන්තශාලාව මගින් සිදුවන පරිසර විනාශය නවත්වාගැනීමට සමාගමට යම්කිසි බලපෑමක් කිරීම හා එමගින් එම ගමේ ජනතාවට යහපත් පරිසරයක ජීවත්වීමට ඇති අයිතිය තහවුරුකර දීමට යම්කිසි සහයක් ලබා දීමයි. ශ්‍රී ලංකා ජෛවවිවිධත්ව සංරක්ෂණ හා පර්යේෂණ කවය මේ සඳහා තම දායකත්වය ලබා දෙන්නේ පරිසරය රැකගැනීමට ඇති සැබෑ උවමනාව සහ ඒ වෙනුවෙන් ශ්‍රී ලංකා ජෛවවිවිධත්ව සංරක්ෂණ හා පර්යේෂණ කවය විසින් සිදුකර ඇති වසර ගණනාවක මැදිහත්වීම් වල තවත් එක් දිගුවක් වශයෙන් බවත් කාරුණිකව දන්වනු කැමැත්තෙමූ.

ශ්‍රී ලංකාවේ ‘සත්ත්ව සුබ සාධන පනත’ 
යාවත්කාලීන විය යුත්තේ ඇයි ?

සත්ත්ව ආරක්ෂණය හා සුබ සාධනය සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ අපට ඇත්තේ වෙනත් කිසිදු ජාතියකට නොමැති තරම් සාඩම්බර අතීතයකි. ක්‍රිස්තු පූර්ව තුන්වැනි සියවසේදී මෙරට රජ කළ දේවානම්පියතිස්ස රජු සකලවිධ සත්ත්ව වර්ගයාට නිදහසේ ජීවත්වීමට ඇති අයිතිය පිළිගත්තේය. ඒ මිහින්තලාව අභයභූමියක් වශයෙන් ප්‍රකාශයට පත්කරමිනි.

පසුකාලීනව වනජීවීන් ආරක්ෂණය හා සංරක්ෂණය සම්බන්ධයෙන් මෙරට නීති රීති පද්ධතිය විකාශනය වුවද සත්ත්ව හිංසනය වැලැක්වීම සහ සුබසාධනය සම්බන්ධයෙන් දක්නට ලැබුණේ අඩු උනන්දුවකි. 1907 අංක 13 දරණ සත්ත්ව හිංසා වැළැක්වීමේ ආඥා පනත මෙරට සතුනට රැකවරණය ලබා දීම සඳහා දැනට ඇති එකම නීතිමය ආවරණය වීම ඊට කදිම නිදසුනයි. නමුත් විවිධ හේතූන් නිසා මෙය යාවත්කාලීන කිරීමේ ප්‍රමුඛ අවශ්‍යතාවයක් පැන නැඟී  තිබුණ ද බලධාරීන් ඒ සම්බන්ධයෙන් නිසි අවධානයක් යොමු නො කිරීම කණගාටුවට කරුණකි.

ලොව සියලුම සත්ත්වයින්ට ආරක්ෂිතව ජීවත්වීමට අයිතියක් ඇත. එය මිනිසුන්ට මෙන්ම සෙසු සත්ත්වයින්ට ද පොදු ය. මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා කොතෙකුත් නීතිමය ප්‍රතිපාදන තිබුණ ද සත්ත්ව අයිතින් වෙනුවෙන් එවැනි නීතිමය ආරක්ෂාවන් ඇත්තේ ඉතා අවම වශයෙනි. වර්තමානයේ ගෘහාශ්‍රිත මෙන්ම වන සතුන් ඉතා කෘර හා අමානුෂික හිංසනයන්ට හා ඝාතනයන්ට ගොදුරුවන්නේ එම නිසාය . 2016 වසරේදී කුස ඇලි මුහුදු උකුස්සෙකු පණපිටින් හමගසා මරා දැමීමේ සිදුවීමක් හික්කඩුව ප්‍රදේශයෙන් වාර්තාවූ අතර 2018 වස‍රේ කිලිනොච්චිය ප්‍රදේශයේදී ගම් වැදුණු කොටියෙකු ඉතා අමානුෂික ලෙස පොලු වලින් පහරදී මරා දැමු ආකාරය මාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රචාරය කෙරිණි. පසුගිය දා මීගමුව, කොප්පරා හංදිය ප්‍රදේශයේදී සුනඛයෙකු ගිනිතබා මරා දැමීම හා බලංගොඩ, මස්තැන්න ප්‍රදේශයේදී සුනඛයෙකු දුෂණයකර මරා දැමීම මෙවැනි සත්ත්ව හිංසනයන් සම්බන්ධ ආසන්නතම සිදුවීම් ද්විත්වයයි.

මෙම අසරණ  සතුන්  සිය දුක් කඳුළු මතින් නිහඬ අරගලයක යෙදෙන්නේ සත්ත්ව හිංසනය වැළැක්වීමේ නීති ප්‍රතිපාදන මෙරට තුළ  ශක්තිමත් කරන ලෙස තව තවත් සිහි කැඳවමිනි. නමුත් අවාසනාවට සත්ත්ව සුබසාධන පණත හමස් පෙට්ටියේ දමාගෙන බලධාරිහු  තවමත් මුණිවත රකිති.

අප ඉහත සඳහන් කළ පරිදි මෙරට සතුන්ගේ ආරක්ෂණය හා සුබසාධනය සම්බන්ධයෙන් දැනට මෙරට තුළ ක්‍රියාත්මකවන නීතිය වන්නේ 1907 අංක 13 දරණ සත්ත්ව හිංසා වැළැක්වීමේ ආඥාපනතයි. බ්‍රිතාන්‍යන් මෙරට පාලනය කරන සමයේ නීතිගතකරන ලද එම ආඥාපනත කරළියට පැමිණ වසර සියයකට අධික කාලයක් ගතවී ඇත. ඉන්පසු ගෙවුණු අතීතය තුළ ලෝකයේ සෙසු රටවල් බොහොමයක් සත්ත්ව හිංසනයන් වැලැක්වීම සඳහා ශක්තිමත් නීති අනපනත් නිර්මාණය කර ඇත. ලොව පුරා ඕනෑ තරම් එවැනි උදාහරණ තිබියදී වර්තමානයට ගැලපෙන ලෙස සත්ත්ව අයිතිවාසිකම් නීතිගතකර ආරක්ෂාකිරීමට රටක් ලෙස අප අපොහොසත්වීම කණගාටුවට කරුණකි.

2016 ජනවාරි මාසයේ කැබිනට් අනුමැතිය ලැබුණු සත්ත්ව සුබසාධන පනත් කෙටුම්පතක් අප රට සතුව ඇතත් එය පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත්කර සම්මත කර නොගන්නේ මන්ද යන්න ප්‍රශ්නාර්ථයකි.  සැබැවින්ම ඉන් පෙනෙන්නට ඇත්තේ බලධාරින් ඊට දක්වන උනන්දුවේ තරමය. වනජීවීන් ආරක්ෂණය හා සංරක්ෂණය සම්බන්ධ නීති රීති යම්කිසි ප්‍රමාණයකින් යාවත්කාලීන  කරන අතරේ පොදුවේ සත්ත්වයන් වෙනුවෙන් ගෙන එන සත්ත්ව සුබ සාධන පනතක අවශ්‍යතාවය පිළිබඳව රජයට පසුගාමී අදහසක් තිබීම විමතියට කරුණකි.

මේ පිළිබඳව අප කළ විමසීමේදී සත්ත්ව සුබසාධන හවුලේ කැඳවුම්කාරිණි නීතිඥ වොසිතා විජේනායක මහත්මිය පැවසුවේ ‘පසුගිය කාලය පුරාම සත්ත්ව හිංසන සිද්ධි රැසක් වර්තා වුණා. අප දිගින් දිගටම සත්ත්ව සුබසාධන පනත පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කළ යුතු යැයි අරගලයක නිරත වන්නෙ ඒ නිසයි. අදටත් ක්‍රියාත්මක වන්නේ  1907 හඳුන්වා  දුන් නීතියක්. අද රටට ගැලපෙන විධියට මේ නීති අලුත්වන්නට අවශ්‍යයි. අප රජයෙන් ඉල්ලා  සිටින්නේ  සත්ත්ව සුබ සාධන පනත හැකි ඉක්මනින් පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කර මෙරට තුළ සිදුවන සත්ත්ව හිංසනයන් වැලැක්වීමට කඩිනමින් මැදිහත්වන ලෙසයි’.

1907 අංක 13 දරණ සත්ත්ව හිංසා වැළැක්වීමේ ආඥාපනත මගින් යම්කිසි සත්ත්ව හිංසනයක් සඳහා වැරදිකරුවකු වන පුද්ගලයෙකුගෙන් අයකර ගතහැකි උපරිම දඩ මුදල රුපියල් සියයක් පමණි. එවැනි වරදකරුවෙකු සය මසක උපරිමයකට යටත්ව බන්ධනාගාර ගතකිරීමකට යටත්කළ හැකිව තිබුණද එම දණ්ඩනය පැනවෙන්නේද ඉතා අල්ප වශයෙන් බව විජේනායක මහත්මිය පවසන්නීය. මේ අනුව සත්ත්ව සුබසාධනය සම්බන්ධයෙන් ශක්තිමත් පනතක් නීතිගත කිරීම කාලීන අවශ්‍යතාවයකි.

මෙම නව පනත සම්මත කිරීම මගින් ආකාර කිහිපයකින් අසරණ සතුන්ට නීතිමය ආරක්ෂාවක් සැලසේ. සත්ත්වයින් සම්බන්ධයෙන් දැනට පවතින නීතිමය අර්ථකථනය වඩාත් පුළුල් කිරීම මගින් සත්ත්ව හිංසනයට එරෙහිව වැඩි ආවරණයක් ලැබීම මෙම නව පනතේ ඇති විශේෂත්වයකි. එසේම සත්ත්ව හිංසනයන් හා සතුන්ට නොසලකා හැරීම් සම්බන්ධයෙන් වැරදකරුවන්ට ලබා දිය හැකි දඬුවම් ඉහළ නැංවීමට ද මෙ මඟින් අවස්ථාව ලැබේ. තව ද සතෙකු තම භාරයේ තබාගන්නා පුද්ගලයාට එම සත්ත්වයා රැකබලා ගැනීමට නෛතික වගකීමක් පැවරීමද මෙහි ඇති නව සංකල්පයකි. එමෙන්ම සත්ත්ව ආරක්ෂණය සහ හිංසනය පිළිබඳ විශේෂයෙන් ක්‍රියාත්මක වන අධිකාරියක් හරහා නිතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට අවශ්‍ය ආයතනික ව්‍යූහය ද මෙම පනත හරහා ගොඩ නැඟීමට ප්‍රතිපාදන සලසා ඇත. මේ සියලු කරුණු  සමග වඩාත් ඵලදායී හා කාර්යක්ෂම නීති රාමුවකින් මෙරට සියලු සත්වයින්ට ආරක්ෂාව ලැබීමට හා සුබසාධනය තහවුරුකරගැනීමට මෙම පනත අවස්ථාව උදාකරදී ඇත. මේ නිසා සත්ත්ව සුබ සාධන පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කර ගැනීමට බල කිරීම අවිහිංසාව අගයන උතුම් මානව ගුණාංගයන්ගෙන් පිරි හදවත් ඇති සැමගේ යුතුකම හා වගකීම වන්නේය.